elmli

elmli
sif. Təhsil görmüş, təhsil almış, təhsilli, oxumuş, ziyalı. Elmli qazıya şahid lazım deyil. (Ata. sözü). Qızıl Arslanı bu izdivacdan razı salacaq üçüncü səbəb Təliənin əqilli, ədəbli, elmli və həddindən artıq gözəl olması idi. M. S. O.. Məlumdur ki, Fərhad qardaşından elmli və bilikli idi. C. C..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • ə’ləm — ə. ən elmli, ən bilikli; daha elmli, daha bilikli …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • alim — ə. elmlə məşğul olan, elmli, bilici …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • danişmənd — f. 1) alim; 2) bilikli, elmli …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • kamil — ə. 1) bütün, tamam tam, nöqsansız; 2) yetişmiş, təkmilləşmiş, püxtələşmiş; 3) yaşa dolmuş, bişkin, təcrübəli; 4) elmli, bilikli; 5) əruz vəznində bir bəhrin adı …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • məarifaşna — ə. və f. 1) elm, bilik sahibi; elmli, bilikli; 2) ustad, sənətkar …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • mədəni — ə. 1) şəhərli, qəsəbəli; 2) oturaq, köçəri olmayan; 3) mədəniyyətin yüksək səviyyəsində olan; mədəniyyətli; 4) təhsilli, oxumuş, elmli; 5) mədəniyyətə mənsub olan, mədəniyyətlə əlaqədar olan …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • pürfənn — f. və ə. 1) elmli, çox bilikli, çox məlumatlı; 2) m. hiyləgər, kələkbaz, fəndgir …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • alim — <ər.> 1. is. Hər hansı bir elm sahəsində mütəxəssis olan adam. Azərbaycan alimləri. Dünyada tanınmış alim. Alimin adını fikir tarixində ölməzləşdirən onun elə bir az da şairliyidir. 2. sif. Elmli, bilikli, məlumatlı, çox oxumuş. Alim adam… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bilikli — sif. Bilik sahibi, məlumatlı, elmli, hazırlıqlı. Bilikli adam …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dərin — sif. 1. Səthindən, yaxud ağzından dibinə qədər xeyli məsafə olan, böyük dərinliyi olan (dayaz əksi). Dərin quyu. Dərin çay. Dərin göl. – Bu dərə, dərin dərə; Suları sərin dərə; Ovçu maral axtarır; Göstərmə yerin, dərə! (Bayatı). // Dərində olan.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”